Balıkçı ve Oğlu, Zülfü Livaneli'nin birkaç yıllık aradan sonra yazdığı yeni romanı. Diğer kitaplarında olduğu gibi Balıkçı ve Oğlu kitabında da hayatın içerisinden, ülkemizin hatta dünyanın dramlarından biri olan göçmenliği ele almış.
İlk olarak Ege'de bir sahil kasabasında yaşayan balıkçı Mustafa ile tanışıyoruz. Yazarımız balıkçıların denizde yaşadıklarını, ailelerini, hayatlarını nasıl devam ettirdikleri gibi birçok detayı bizlere aktarıyor. Kitaba adını veren kısım ise Mustafa ve Mesude'nin oğullarını kaybettikten yaşadıkları zorlu süreç ve Mustafa'nın teknesiyle açıldığı bir gün denizde yunus tarafından ona getirilen bebeği kaybettikleri oğulları yerine koyarak kimselere söylemeden büyütüp hayatlarına devam etmek ile polise teslim etmek arasında gidip geldikleri o süreci okuyoruz.
~~~~
O koca deniz kimi zaman öfkelenir, kudurur, üç çatallı zıpkınıyla, önüne geçilmez bir güçle saldırır; kimi zamansa uysal bir sevgili olur, insanın yüzünü okşayan hafif tatlı meltemlerle, intikam dolu günlerini hafifletir, adeta özür diler..."
~~~~
Zülfü Livaneli, severek okuduğum yazarlardan biridir. Birçok eserini gerçek manada etkilenerek okuduğumdan yeni kitabı Balıkçı ve Oğlu için epey heyecanlıydım.
Kitabın başlangıcında Ege kasabasını o kadar güzel tasvir ediyor ki adeta o kasabaya gidip balıkçılar ile teknelerine atlayıp gezintiye çıkmış, geri döndüklerinde kurdukları sofralarda sohbetlerine eşlik edip denizin o güzel kokusunu içime çekiyormuş gibi hissettim. Fakat sonrası hayatın gerçekleri ile yüzleşmek zamanı. Yukarıda da belirttiğim gibi kitap evsiz, yurtsuz kalan bu insanlara yardım edebilmeyi dilediğimiz ve kimi zaman hayatlarını kurtarmak için verdikleri mücadeleyi kaybettiklerini, denizlerde hayata veda etmiş bedenlerinin bulunduğu haberlerini yüreğimiz dağlanarak takip ettiğimiz göçmen sorununu ele alıyor. Bunları bir de kitapta okuyunca yüreğim iyice dağlandı. Yitip giden canların gerçekten var olduğunu bilerek okuyunca gözyaşlarımı tutamadım..
Kitabın sayfa sayısı da az olunca kısa bir sürede okuyup bitirdim. Livaneli'nin anlatımı her zaman olduğu gibi akıcı ve etkileyiciydi ama bu kitapta bir şeyler eksikmiş gibi hissettim. Serenad, Huzursuzluk veya Kardeşimin Hikayesi kitaplarında hissettiğim o yoğunluğu tam anlamıyla alamadım. Bu sebeple favorilerim arasına girdi diyemem ama böyle derin bir konuda farkındalık oluşturabileceği için şans verebilirsiniz diye düşünüyorum.
~~~~
İnsanlığın her anlamda can çekiştiği bir noktadayız.
~~~~
OKUDUĞUM DİĞER ZÜLFÜ LİVANELİ KİTAPLARI