Kara Düşen Ay Işığı - Lily Graham | Kitap Yorumu

posted by , on 20:33:00 , 29 comments

"Bir zamanlar olduğun kişiyi unutman daha iyi, güven bana, o hayat artık bitti."
Eva öfkeyle dökülen gözyaşını silerken, yerlere kapanmış o çaresiz bedenleri düşünüyordu. "Hayır," dedi kendi kendine. "Asıl böyle düşünmeyi göze alamayız: Sanki hiç umut kalmamış gibi... Çünkü işte o zaman, gerçekten kazanırlar."

Merhabalar ^^

İlle Kitap bloğunun sahibesi İnci ablayla birlikte kitap okumayı çok seviyorum. Sevdiğimiz türler, düşünce tarzlarımız benzer olunca çok keyifli oluyor. :)
Arkadya Yayınları'nın Kara Düşen Ay Işığı kitabının ikimizde de olduğunu görünce birlikte okumayı teklif ettim ve beni kırmadı. ♥
Onun yorumunu da buraya tıklayarak okuyabilirsiniz. :)

~~~~
Kitabımız Nazilerin Auschwitz toplama kampında yaşanan gerçek hayatlardan uyarlanmış bir hikaye.
Eva ile kemancı eşi Michal'in aşk hikayesi masalsı bir şekilde başlar fakat 1942 yılında Prag'ın Naziler tarafından işgal edilmesiyle binlerce insan gibi onların hayatı da kabusa döner. Michal, Auschwitz'e götürülünce Eva bu duruma dayanamaz ve onun peşinden gönüllü olarak toplama kampına gider. Burada kocasını bulabilmek için her şeyi denemeye hazırdır fakat işler umduğu kadar kolay olmayacaktır.
Bu hikayenin yanı sıra Eva'nın kampta tanıştığı Sofie'nin de hikayesini okuyoruz. Auschwitz'e gönderilmeden önce oğlu elinden alınan kadın onu bulabilmek umuduyla buraya gelmiştir. Bu iki kadının adeta cehennemi andıran bu ortamda birbirlerine destek olarak umutla hayallerine tutunurlar.
Bu iki savaşçı kadın hayallerine kavuşabildi mi derseniz yanıtı kitapta...
~~~~
"Prag'da kalamazdım."
Eva genç adama öylece bakakalmış, onu burada, yanında gördüğü için afallamıştı.
"Nedenmiş?"
Michal onu öpmek için uzandı.
"Çünkü sen orada değildin."
~~~~
Geçen ay izlediğim Schindler'in Listesi filminden sonra bu kitap elime geçince gecikmeden okumak istedim ve iyi ki öyle yapmışım. Öyle etkileyici bir hikayeydi ki...
İnsanların cehennem gibi yerde yaşamak için verdikleri savaş, umut dolu oluşları kalbime dokundu. Eva ve Sophie'nin güçlü duruşları ve aralarındaki dostluk ilişkisi, zor şartlara rağmen birbirlerine ve çevresindeki insanlara destek oluşları bana hayata dair farklı bir bakış açısı kazandırdı.
Kampta olanların çalıştırılma şekilleri, yemek diye verilen o şeyler, hava şartları... Her bir detayı okumak ve bunların gerçekten yaşandığını bilmek kan dondurucuydu.
Eva ve Sophie'nin geçmişine dair olan bölümler bu durumu bir nebzede olsa yumuşatsa da gerçeği değiştirmiyor ne yazık ki.
Dile getirmek istediğim birkaç detay var ama ipuçları vererek okuma zevkinizi kaçırmamak adına değinmeyeceğim. Son kısımlarda yaşanmasını beklemediğim şeyler olunca çok hüzünlendim, üstüne yazarın kitabını gerçek hayat hikayelerinden uyarladığına dair notunu okuyunca gözyaşlarıma hakim olamadım.Epeydir beni bu kadar sarsan bir kitap okumamıştım sanırım, bu yorumu hazırlarken bile boğazım düğüm düğüm...
Bana Auschwitz'de yaşananları daha fazla okuyup izleme isteği veren bu kitabı sizlerin de okumasını çok isterim. ♥
~~~~
"Nadêje," dedi Eva. "Tıpkı bu soğuk kış gecesinde kara düşen ay ışığı kadar parlak bir umut... Sen benim umudumsun bebeğim ve yaşayacaksın, yaşamanı sağlayacağım."
~~~~